In de serie Altitudes zetten we bergen in de spotlight die de moeite waard zijn om ooit beklommen te worden. Het zijn de bekende alpenreuzen, de verborgen juweeltjes en de extreem steile klimmen die, als je ze eenmaal bedwongen hebt, voor altijd in je geheugen gegrift staan. Want wat is er nu mooier dan het beklimmen van een (voor jou) nog onbekende berg? Deze keer op het menu: de Großglöckner.
Großglöckner
De Großglöckner is met zijn 3798 meter de hoogste berg van Oostenrijk. De alpenstraat die er doorheen loopt verbindt de deelstaten Salzburg (vanaf Bruck) en Karinthië (vanaf Heiligenblut). Deze 48 kilometer lange weg voert je door een betoverend berglandschap, waarbij het moeilijk is om je ogen niet te laten afdwalen. Op een zonnige dag zijn de vergezicht weergaloos: rotsachtige bergen bedekt met een laagje sneeuw, stroompjes water die naar beneden kronkelen, groene bergweides en hier en daar een paar verdwaalde bomen. De route zelf kent zijn top op de Edelweißspitze, een korte steile kasseienweg die je naar 2571 meter hoogte brengt en die je beloont met een grandioos panorama uitzicht over het hooggebergte.
Edelweißspitze
Als fietser start je de beklimming van de Großglöckner vanuit Bruck of Zell Am See. Vanuit Bruck volg je de weg richting de voet van de lange klim die in het verschiet ligt. Je hebt zo’n 10 kilometer om de benen warm te draaien, want daarna is het klimmen geblazen voor 19 kilometer tegen een percentage van 8,8%. De weg gaat eerst recht vooruit, langzaam kronkelend langs het berggesteente. Al snel vlakt het bij de tolpoortjes even af en kan je met de fiets (gratis) langs het hiervoor bestemde poortje aan de rechterzijde. Eenmaal gepasseerd is het terugschakelen en een ritme vinden, want de top is dan nog lang niet binnen bereik.
Wanneer de eerste haarspelbochten in zicht komen heb je er al een dikke 6 kilometer en 500 hoogtemeters opzitten. Ben je vroeg gestart? Dan fiets je een groot deel van de klim in de schaduw, wat met deze enorme inspanning een verademing is. In de verte zie je de eerste zonnestralen de berg verlichten, wat een betoverend uitzicht vanaf je racer tot gevolg heeft. Inmiddels volgen de haarspeldbochten elkaar in rap tempo op. In de bocht vlakt de weg af en kan je opschakelen, maar op de rechte stukken komt het stijgingspercentage nauwelijks onder de 10%. Hiermee is dit echt een lastige klim, die zonder gedegen voorbereiding al snel een lijdensweg wordt.
Eenmaal boven de 2000 meter hoogtegrens, is het nog 6 kilometer klimmen tot de top. De weg wordt wat drukker met motoren en auto’s (fietser zijn hier duidelijk in de minderheid), maar eigenlijk heb je hier nauwelijks hinder van. Het laatste deel van de klim is genieten, als je benen niet al lang in brand staan door de ijle lucht. Aangekomen bij de kruising sla je linksaf richting de Edelweißspitze. Deze kasseienweg van 1.7 km tegen 11% is niet te onderschatten en doet flink pijn na zo’n lange inspanning. Op de top ben je in de wolken en heb je een betoverend uitzicht over de weg die je zojuist hebt afgelegd.
Kaiser Franz Josefs Höhe
Ben je goed bent voorbereid en is het lichaam nog fris? Dan is het een aanrader om door te fietsen op de Großglockner Hochalpenstraße richting de Kaiser Franz Josefs Höhe. Deze hoogte ligt aan het eind van een doodlopende weg en bied je een uitzicht op de top van de Großglockner en Pasterze gletsjer. Om hier te komen, dien je nog wel even 700 hoogtemeters te overbruggen. Eerste fiets je over Hochtor (3.7 km tegen 6.7%), waarna je afdaalt en vervolgens de klim naar de Kaiser Franz Josefs Höhe voor je kiezen krijgt (8 km tegen 6%). Als je motivatie zoekt kijk dan even om je heen, want je bevind je in een van de mooiste alpengebieden van Europa. Met een beetje geluk weet je zelfs een alpenmarmot te spotten, tussen de berggrassen.
De weg richting deze hoogte is adembenemend mooi. Tijdens een groot deel van de klim kijk je richting de top van de Großglockner, een betere motivatie kun je niet wensen. De weg stijgt vrij regelmatig, maar na een stukje vlak en zelf een lichte daling volgt er een steil laatste deel door een donkere tunnel. Deze horde eenmaal gepasseerd, ben je boven en kan je genieten van het uitzicht op de top van de Großglockner en de Pasterze gletsjer onder het genot van een verse koffie bij het panoramarestaurant. Kijk niet gek op als je hier aangesproken wordt door andere toeristen, want er zijn er maar weinig zo gek om op de fiets deze plek te bereiken… Chapeau!
Zoals gezegd, de weg is doodlopend dus als je niet de luxe hebt van een familielid die je hier komt oppikken, moet je dezelfde weg (en die 700 hoogtemeters) nog even weer terug. Dit is niet te onderschatten, want je klimt in totaal dan ruim 3500 meter in iets meer dan 70 kilometer: zeker niet voor iedereen weggelegd. Eenmaal op de terugweg passeer je nogmaals de top van de alpenstraat om vervolgens af te dalen naar Bruck. Een heerlijke afdaling op uitstekend asfalt, die helaas wel vrij druk is met auto’s en motoren. Let dus goed op of wacht even tot je vrijuit kan dalen, dat maakt het een stuk leuker voor jezelf en voor je remblokken!
Eenmaal beneden kan je deze berg op je laten indalen. Wat is dit een bijzondere plek om te fietsen. Het goede asfalt, de rust, de besneeuwde toppen, de adembenemende vergezichten, het afzien, de pijn, de haarspeldbochten, de afdaling: op een mooie dag valt alles op zijn plek rond de Großglöckner. Voor de fanatieke fietser is dit een klim die niet op je bucketlist mag ontbreken. Ben je in Oostenrijk, zet dan vooral eens koers naar de voet van deze gigant en laat je benen spreken. Eerst even oefenen in Nederland? Bekijk dan eens de mooiste beklimmingen van Zuid-Limburg.
Pingback: Waar moet je op letten bij het kopen van je eerste racefiets? - De Vroege Vlucht
Pingback: Altitudes: met de zon in je rug El Teide beklimmen - De Vroege Vlucht
Pingback: Altitudes: omhoog naar Galdhøpiggen, de hoogste berg van Noorwegen - De Vroege Vlucht